G’day mate!

Er is weer een hoop gebeurd sinds we in het zonnige Australische paradijs zitten. Ik heb geen flauw idee meer wanneer ik wat heb gedaan, en welke dag van de week het is. Ik weet alleen de volgorde nog, dus dat ga ik dan ook vertellen.

Na 3 vluchten kwamen we aan in Cairns, een mooie bruisende stad aan de oostkust van Australië. De transfer naar het hostel was al geregeld, alleen tegen de tijd dat we in Cairns waren was de terminal al behoorlijk uitgestorven. Niets gaat vanzelf, dus na wat rondgevraagd te hebben kregen we de tickets en konden we met de bus mee. Wat een wereld van verschil, de mensen zijn een stuk vriendelijker, het is altijd bloedheet en natuurlijk de wildlife. Gillende kaketoes en andere vreemde vogels vermaken je dagelijks.

Het was de bedoeling dat er een welkoms envelop klaar zou liggen, met informatie over bankzaken, tax file nummer en een simkaart. Maar helaas, de envelop was spoorloos ergens tussen Sydney en Cairns, en kwam pas een week later binnen. Hieruit blijkt al dat dit land enorm groot is.

De eerste week was het vooral een hoop dingen regelen en hele dag in het zwembad liggen om te acclimatiseren. Zover heeft bijna elke stad waar we geweest zijn een lagoon, een groot gratis zwembad met strand naast het strand. Dit omdat het zeewater te gevaarlijk is haaien en kwallen enzo. Het is hier altijd druk maar wel enorm gezellig, families die aan het picknicken zijn, prachtige meiden en ga zo maar door. Het valt ook wel op dat hier enorm veel sportieve mensen zijn.

Online vonden we een mooie campervan te koop aangeboden, in bezit van Duitser en een Poolse stel, hele aardige mensen. Na een busreis van ongeveer 8 uur kwamen we aan in Ayr, het stadje waar de wagen stond. We werden opgepikt en reden naar de camping waar zij al een langere tijd leefde. Al gauw werden we beide verliefd op de prachtige wagen die we nu hebben. Ze is een oude legertruck uit 1987, maar rijdt nog steeds heerlijk. We verbleven de nacht op de camping, een gezellige avond met een aantal biertjes en geweldige verhalen van onze nieuwe vrienden. De volgende dag reden we naar de bibliotheek om het geld over te maken, na een hoop gezeik van de bank konden we het geld overmaken en was de wagen van ons.

We verlieten Ayr en begonnen aan de reis terug naar Cairns. Onderweg stopten we random bij een national park, dit gaat allemaal veel makkelijk met je eigen vervoer. In dit park zou een spectaculaire waterval moeten zijn (Jourama Falls), helaas was het opgedroogd en keken we alleen naar een rotswand, ook best mooi. Inmiddels was het al laat op de middag, dus heel ver kwamen we niet voordat het donker wordt. Het wordt hier rond 19:00 donker. We stopten ergens in een klein dorpje, parkeerde de wagen en gingen slapen, net zo makkelijk.

De volgende dag werden we heel vroeg wakker door de brandende zon die vol op de wagen stond. Al snel vervolgden we onze reis terug naar Cairns. Paar uur later waren we terug in het hostel waar de rest van onze bagage lag. De rest van de dag zijn we bezig met het indelen van de wagen geweest.

Een auto kan nog zo mooi zijn en geweldig rijden, het moet ook op papier staan. Hier kwamen we op de harde manier achter tijdens het registreren van de wagen. De ‘roadworthy’ ontbrak, deze fout maak ik geen tweede keer. Bij de garage bleek dat er veel aan moest gebeuren en dat terwijl ze wel perfect rijdt. Na een paar dagen rolde ze de garage uit en konden we haar eindelijk registreren.

Na al dat gedoe met de wagen wilde we wat leuks doen, we besloten te gaan duiken. We boekten een 5 daagse duikcursus waarvan 2 dagen theorie en oefeningen in het zwembad en 3 dagen op het Great Barrier Reef. In totaal doken we 9 keer inclusief een nachtduik en een hele diepe duik. De cursus begon op een vroege donderdag ochtend. De instructeurs waren geweldig en zo waren de rest van de andere deelnemers. De ochtend bestond uit theorie en de middag uit de eerste zwembad oefeningen. In het begin was het heel raar om met al het materiaal het water in te springen. We kregen uitleg over het materiaal en hoe het opgebouwd moet worden, zwemtechnieken, ademhalingstechnieken en procedures voor als het fout gaat. De eerste regel dat we leerden was: altijd blijven adem halen en het tweede: er altijd goed uitzien. Deze twee regels werden er goed ingestampt. Een groot deel van deze cursus is ook marketing, er goed uitzien en comfortabel in het water zijn werd behoorlijk benadrukt. Dus veel van onze groep kochten hun eigen masker en snorkel. Het was een geweldige en gezellige groep en iedereen kon niet wachten totdat we op de boot zaten.

Na 2 dagen theorie zaten we eindelijk op de boot en vaarden we naar het Outer Great Barrier Reef. We kregen kamers toegewezen en kregen wat instructies. Het was 3 uur varen naar onze eerste locatie. Het was een wilde boottocht, grote golven en dat voor een relatief kleine boot. De boot bestond uit een gezamenlijke eetruimte, een hoop kamers, het duikdek en het chill/droogdek boven het duikdek. We kregen enorm goed en veel te eten, genoeg snacks en cake na elke duik. Voor elke duik kregen we een briefing met de instructies. Het werd eindelijk tijd voor eerste duik. Het is ‘stinger season’ dus iedereen moest een stingersuit aan als bescherming tegen de kwallen. Zingend stond je dan op het duikdek je materiaal in elkaar te zetten en aan te kleden. Wat een geweldige sfeer. Het water is hier al zo helder dat je al wat vissen kon zien zwemmen. De eerste duik in het water was raar en spannend, het is heel onmenselijk om onder water te ademen. Onder water gaat er een wereld voor je open, een buitenaardse wereld. Grote koraalgebieden, enorm veel vreemde kleine en grote vissen, echt waanzinnig. Met de groep zakten we langs een touw omlaag totdat we de bodem bereikten. Wij deden de ‘open water course’ dus onze limiet ligt op 18 meter diepte. Het is verbazingwekkend hoe snel je die diepte al bereikt. Op de bodem deden we verschillende oefeningen die we ook in het zwembad deden. Deze eerste duik bleven we ongeveer 40 minuten onderwater. De tijd vliegt voorbij, als snel werd het tijd om naar boven te gaan. Boven stond ons lunch en cake te wachten.

De eerste dag bestond uit maar 2 duiken, dit om het lichaam niet te overbelasten als beginners. Na de lunch vaarden we verder naar de volgende duikplek, we hadden een paar uur rusten tussen de duiken in. Na het duiken lag bijna iedereen boven op het dek in de zon te slapen, best vermoeiend dat kleine stukje zwemmen. De instructeurs zeggen zelf duiken is een sport voor luie mensen, ideale sport voor mij dus. Na een pauze van paar uur doken we het water weer in voor meer oefeningen en voor een stukje met de vissen zwemmen. Tijdens de tweede duik ging het al wat beter dan de eerste duik, lichaam meer onder controle. Het is even wennen om in een 3 dimensionale onderwater wereld te bewegen. Dit was wederom een leerzame duik met prachtige vissen en koraal. Er was ook nog een andere groep aanboord die de ‘advanced course deed, de boot bleef op deze plek staan voor de nachtduik van deze groep. De hele middag hadden we de tijd om nog te gaan snorkelen.

De rest van de dag hebben we gegeten en verschillende drankspelletjes met zijn alle gespeeld. Een enorm gezellige avond.

De volgende was ik jarig! 22 jaar alweer, ik kan geen betere manier verzinnen om mijn verjaardag te vieren , dan een dag van 4 duiken inclusief de nachtduik op het prachtige Great Barrier Reef!!!

We werden heel vroeg gewekt voor de derde duik, voor het ontbijt nog. Stingersuit aan, BCD om, regulator in je mond en springen maar. De beste wake-up call die er is. Deze duik bestond ook uit wat oefeningen maar voornamelijk uit rondzwemmen en genieten. Na ongeveer 40 minuten was ze de zuurstof fles bijna leeg en gingen we weer omhoog. Weer lunch en cake en een paar uur rust voordat we weer het water in sprongen. Dit was de laatste trainingsduik voordat we gecertificeerde duikers waren! Na de vierde duik deden we wat papierwerk en waren we gecertificeerd. Ons werd aangeleerd om een na elke duik een logboek bij te houden, dat deed iedereen braaf dan ook.

Voordat we onze eerste vrije duik gingen doen, werd er een groepsfoto gemaakt en werd er voor de jarigen gezongen, ik en de kokkin aanboord. Gezellige boel zo met alle duikers. We kregen een briefing voor de volgende duik, met coördinaten voor de kompas met de route die we moesten aanhouden. Iedereen verdwaalden tijdens zijn eerste vrije duik dus geniet ervan werd er tegen ons gezegd, dat deden we zeker. We doken door een prachtig gebied met laag water met veel bijzondere vissen. Het is best lastig navigeren onderwater als je continu om je heen naar de vissen kijkt. Dus zo verdwaalde iedereen wel, heerlijk gevoel niet wetend waar je bent. Het was een waanzinnige eerste vrije duik! Tijdens het avondeten was iedereen dolenthousiast over het duiken, heerlijk. En terecht!

Toen het eenmaal donker begon te worden kregen we de briefing voor de nachtduik. Omdat het een nachtduik was ging er een instructeur mee en werden er extra dingen uitgelegd over de veiligheid. Op het platform waar we vanaf moesten springen, hapte de grote Baracudas naar boven. Heel raar idee om in het donkere water te springen met happende Baracudas om je heen. We gingen weer met de groep langs het touw omlaag en begonnen te zwemmen. Een nachtduik is gaaf en spannend alleen jammer dat je zo weinig ziet. We zwommen een tijdje door het mysterieuze donkere water voordat we weer omoog moesten. Hele aparte ervaring.

De rest van de avond was het weer drankspelletjes spelen met de groep.

We kregen de keuze om verder te gaan als ‘adventure diver’, een klasse hoger dan Open Water. Om dit te worden moesten we een diepe duik van 30 meter doen en wat theorie. Hier zijn we dus ook voor gegaan. Inmiddels is het alweer maandag en de laatste dag op de boot, maar eerst nog 3 keer duiken. Maandag was de zwaarste dag van alle, we waren al moe van de andere 6 duiken, en voor 12:00 hadden we al 3 keer gedoken. Voor het ontbijt sprongen we voor 7^e keer in het heldere blauwe water, eerst deden we diepe duik. Met een beperkt groepje daalden we langs het touw omlaag naar de bodem, in plaats van te stoppen bij 18 meter, daalden we verder tot ongeveer 26 meter diepte. Er is niet zo heel veel verschil met de 18 meter, wat andere vissen maar voornamelijk je zuurstof is veel sneller op, dat heb ik geweten.

Bij de 8^e duik was het de bedoeling, als adventure diver, om zoveel mogelijke gave foto’s te maken niet zo moeilijk als professioneel toerist zijnde. Dit keer ging er geen instructeur mee en waren we weer helemaal vrij om te verdwalen. Na deze prachtige duik waren we gecertificeerd adventure divers. De laatste duik van deze geweldige trip brak alweer aan, aankleden maar weer en heerlijk duiken.

Na 3 uur varen waren we weer in Cairns, het einde van 5 geweldige dagen, niet geheel het einde want in de avond was er een after party in een restaurant met de hele groep. Een hele gezellige avond weer.

Na een dag rust spraken we af met onze Amerikaanse vriendin Biz af om weer te gaan duiken. Ditmaal in Port Douglas een stadje ten noorden van Cairns, met onze wagen reden met zijn alle naar de haven. Eenmaal op de boot kwamen we 2 bekende tegen die we ontmoet hadden tijdens de duiktrip. Geheel toevallig doken we met dezelfde dive master de hele dag. Deze dag bestond uit 3 prachtige duiken inclusief een ‘drift dive’. De eerste 2 duiken waren prachtig enorm veel ‘soft coral’ en prachtige vissen en een haai! Tijdens deze trip sprongen we vanaf de zijkant van de boot van ongeveer 2 meter hoogte het water in. In Cairns lag het platform direct aan het water. De 3^e duik was weer wat anders, nu sprongen we vanaf een varend boot. Dit was de ‘drift dive’ waar de stroming ons langs een enorme coral wand van ongeveer 50 meter diepte duwde. De boot pikte ons op aan het einde van de stroming. We werden klaargestoomd door de leiders, hier was haast bij, alle duikers stonden in een rij achter elkaar voor het spring platform. De boot vaarde al een tijdje en minderde vaart, de deur ging open, als een lopende band sprongen we eraf, er was geen tijd om te denken dat we vanaf een varende boot sprongen, niet denken maar gewoon doen. Inmiddels waren alle duikers in het water, vanaf het water zag ik alle niet-duikers op het bovenste dek allemaal foto’s maken. Dat moet een gaaf gezicht zijn geweest. We gingen omlaag en kwamen uit bij de wand, de stroming voerde ons langs een mega grote prachtige wand vol koraal en bijzondere vissen. Raar idee dat de bodem 50 meter diep is. Toen het tijd was om weer omhoog te gaan , na ongeveer 40 minuten, lag de boot ons al op te wachten. Weer een geweldige duik op het Great Barrier Reef.

Na het duiken trakteerde Gordon (van de boot in Cairns) ons op een koud biertje, super aardig. Gordon heeft vroeger ook veel gereisd en weet hoe het is om een backpacker te zijn. Ik hoop later dat ik hetzelfde kan doen voor andere backpackers, wat een geweldige man is dat.

Vanaf Port Douglas reden we verder naar het noorden richting Daintree Rain Forest, het oudste regenwoud van de wereld. Het werd al gauw donker, voordat we een rivier vol krokodillen moesten oversteken met een veerpont, ideaal voor een horrorfilm. Na een stukje te hebben gereden parkeerde we de wagen langs de kant van de weg. Geweldige ervaring slapen in een regenwoud.

De volgende dag reden we een stukje verder naar de loop routes. Wie beweert dat lopen door een regenwoud op slippers onmogelijk is, ik heb het tegendeel bewezen, gaat prima. Het was een prachtige en bijzonder wandeling door dit regenwoud, uiteraard hebben we en een tropische regenbui meegemaakt, gelukkig raakt 80% van het regen de grond niet door de enorm hoge en grote bomen. Wat een plaatje weer.

Na de wandeling reden we door naar een strand waar het Great Barrier Reef, Daintree Rainforest ontmoet. Heel bijzonder om op oud koraal te staan met uitzicht op zee, regenwoud, strand en de bergen te hebben.

Later op de middag reden nog verder naar het noorden op een onverharde weg, tot een bepaald punt waar alleen 4WD auto’s verder mochten rijden. Hier parkeerden we de wagen en liepen naar een klein meertje toe. Het water is hier schoon en als het goed is zijn er geen krokodillen. In de rivier aan de andere kant van de weg wel. Na de beelden van de horrorfilms waar krokodillen mensen aanvallen uit onze hoofd te hebben gezet, liepen we heel voorzichtig en angstig het water in. Het was volkomen veilig en het water was heerlijk cool en verfrissend. Met een biertje in de hand hebben we nog een uurtje in het water genoten van het geweldige Australië. Geweldig gevoel om zo afgelegen een eigen meertje te hebben waar heel weinig mensen ooit zijn geweest. Het begon een beetje te schemeren dus we maakten haast om weg te gaan, geen slim idee om door het donker op een onverharde weg door een regenwoud met krokodillen te rijden. Wat zijn wij toch verstandige en wijze mensen al zeg ik het zelf. We reden terug naar de bewoonde wereld en parkeerden de wagen op de parkeerplaats van de Mossman Gorge National Park. Wat een heerlijke dag was dit.

Mossman Gorge is de naam van de rivier dat door dit regenwoud stroomde, hierin hebben we dus uiteraard ook gezwommen. Wij waren de eerste mensen in het water, we hadden het rijk voor onszelf. Er keken een hoop mensen vanaf het uitkijkpunt naar ons, die ook wilden zwemmen maar te saai waren om er in te springen. Na een heerlijke verfrissende ochtend duik liepen we verder door het woud naar een ander meertje, het water van dit meer is een van het schoonste ter wereld. Hier hebben wij nog even gezwommen voordat we terug reden naar Cairns. Biz had een vlucht in de middag. De laatste paar dagen waren echt geweldig en ontspannend, puur genieten.

We hadden genoeg van Cairns gezien dus besloten door te rijden richting het zuiden. De eerste halte was Townsville, vanuit Townsville zijn we met de boot naar Magnetic Island gegaan. Magnetic Island is een klein tropisch eilandje vol toeristen. Het eilandje heeft veel prachtige stranden waar gesnorkeld kan worden, helaas was het zicht te slecht dus zijn we niet gegaan. Na 2 dagen rondgereden te hebben en alle stranden te hebben gezien vonden we het mooi geweest. Prachtig eiland maar niet heel bijzonder.

Eenmaal terug op het vaste land zijn we naar een kinderboerderij gereden, schijnt erg leuk te zijn en dat was het ook wel. Hier heb ik een slang, baby krokodil en een prachtige kleurrijke vogel vastgehouden. We hebben koala’s en kangoeroes geaaid, schildpaden een sprintje zien trekken en tamme dingo’s gezien. Het hoogtepunt was de voedertijd van de 4,5 meter krokodil, sluwe angstaanjagende maar toch prachtige beesten, misschien iets te groot als huisdier…. Een moedig man hing voedsel aan een stok en lokte het beest het land op. Wat een harde klap als ze het voedsel te pakken krijgen, enorm krachtige kaken. Erg leuk om te hebben gezien.

Een paar dagen later was het plan om naar een gezonken schip te duiken vanuit Townsville. Vol enthousiasme reden we ’s ochtends vroeg naar de haven toe, iets te enthousiast dat een gasfles omviel en naar de deur rolde. Uit automatisme, zonder op te letten, opende ik de zijdeur en dondert die minder prettige gasfles op mijn grote teen. En pijn dat het deed. Toch maar op de boot gestapt om proberen te duiken helaas werd de pijn steeds erger. Helaas niet kunnen duiken, shit happens. Na een lange dag vol pijn kwamen we eindelijk terug in de haven en zijn we doorgereden naar het ziekenhuis. Tot mijn grote verbazing was het niet gebroken of verbrijzeld alleen zwaar gekneusd, met wat sterke drugs mee kon ik weer gaan.

De volgende bestemming is Airlie Beach, een enorm toeristische gezellig stadje. Hier hebben we een paar dagen rustig aan gedaan en veel gezwommen. De wereld is enorm groot maar toch zo klein dat je 2 mensen van de middelbare school in het zwembad tegenkomt, heel bizar.

De reden dat we eigenlijk naar Airlie beach zijn gegaan was om naar de Whitsunday islands te gaan, een prachtige groep eilanden. Zaterdagavond gingen we aanboord van een enorm oud Nederlands zeilschip genaamd de Solway Lass. Voor 3 dagen en nachten was dit ons nieuwe huis. Dit was niet wat we hadden verwacht een schip met meer oudere mensen dan jongere, wij waren een van de jongste. De eerste gedachte dit wordt een saai weekend maar niets is minder waar, wat een geweldig weekend met gezellige mensen die altijd klaarstonden met leuke verhalen. Het schip verliet de haven terwijl wij een welkoms speech kregen, we vaarde een paar uur naar een rustig plekje waar we zouden gaan slapen. De volgende dag werden we wakker met prachtig uitzicht over de spectaculaire whitsundays, onbeschrijfelijk mooi. Omdat er geen havens zijn en het schip zo groot is konden we alleen het schip af met een ‘Zodiac’. Het bootje moest 3 keer op en neer om iedereen naar het eiland te brengen. Het was een ‘Lost’ idee een groep mensen op een verlaten strand die geen flauw idee hebben waar ze heen moeten. De deckhand bracht ons naar ‘whitehaven Beach’, het strand dat op de meeste postkaartjes staan, een waanzinnig mooi parelwit strand. Met een stingersuit aan konden we hier gaan zwemmen. Tegen het begin van de middag waren we weer terug op de boot en vaarden we naar een andere prachtige plek. Tijdens het varen werd er door iedereen flink wat gedronken, allemaal levensgenieters. Tja, wat moet je anders op een prachtig zeilschip varend door de Whitsundays?

De rest van de dagen bestond uit 3 keer snorkelen, een wandeling naar een Aboriginal grot en uit nog meer relaxen. Tijdens het snorkelen heb ik een mega schildpad gezien en een hoop andere mooie vissen, erg indrukwekkend. Het waren 3 geweldige dagen! Helaas werd het tijd om terug naar Airlie Beach te varen, gelukkig was het nog niet helemaal afgelopen.

Er was een tafel in een bar gereserveerd door Solway Lass voor ons. Bijna heel de groep was aanwezig het was wederom weer een geweldige avond.

Tot zover de Oostkust van Australie!